Spis organizacji - ngo.pl

Misja:
Jako organizacja charytatywna Caritas Diecezji Sandomierskiej, jej pracownicy i wolontariusze starają się na co dzień realizować naukę Jezusa Chrystusa o miłosierdziu chrześcijańskim. Czynią to niosąc pomoc duchową i materialną osobom potrzebującym, biednym, skrzywdzonym przez los i innych ludzi. Dokonuje się to zazwyczaj w ciszy domów konkretnych osób, przy łóżku chorego, w biurze Caritas. Nigdy tym działaniom nie towarzyszy telewizyjna kamera radiowy mikrofon. Rzadko jest obecny fotograf, który może na zdjęciu utrwalić przekazanie daru, łzy wdzięczności i wzruszenia obdarowanych pomocą. Jednak z racji "małego jubileuszu" - 10-lat istnienia - warto chyba ukazać, choć małą cząstkę Dzieł, prowadzonych przez diecezjalną Caritas.

Prowadzone działania:
Pierwszą formą pomocy ludziom biednym, podjęta już w 1993 roku, przez Caritas Diecezji Sandomierskiej, była kuchnia dla ubogich w Ostrowcu Świętokrzyskim. Powstała ona przy współpracy diecezjalnej Caritas, proboszcza Parafii Miłosierdzia Bożego - ks. Zygmunta Wandasa i Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej oraz prywatnych sponsorów. Kuchnia wydawała dziennie do 1000 obiadów. Niestety dzisiaj już dzieło to z różnych powodów nie istnieje, tak jak nie zachował się z tego okresu żadne fotografie.
Drugą ważna inicjatywą Caritas Diecezji Sandomierskiej było erygowanie 23 stycznia 1994 roku, również w Ostrowcu Świętokrzyskim, pierwszej oficjalnej placówki Caritas - Domu Samotnej Matki. Poświęcenia placówki dokonał biskup Wacław Świerzawski, zaś jej prowadzenie powierzono Siostrom Służkom N.M.P.N. Kierowniczką Domu została pełniąca swoje obowiązki do dziś s. Otylia Dłużnik. Okresowo w tej placówce przebywało wiele matek oczekujący dziecka jak również takich, którym niespodziewanie skomplikowało się życie rodzinne. Jesteśmy przekonani, że dzięki tej posłudze udało się uratować niejedno ludzkie życie. Funkcjonowanie placówki możliwe jest dzięki środkom własnym Caritas, ofiarom zbieranym na tacę podczas Pasterki, niewielkim dotacjom, nielicznym sponsorom oraz zapobiegliwości Siostry kierowniczki.
Z biegiem czasu działalność Caritas przybierała różne nowe formy. Jedną z nich jest program domowej opieki nad ludźmi chorymi, starszymi, niepełnosprawnymi realizowany przez Stacje Opieki Caritas.
Z pierwotnych założeń Stacji Opieki wynikało, że miały one zaistnieć w gminach średniej wielkości, tam gdzie ludzie starsi i chorzy maja kłopoty z dotarciem do fachowej pielęgniarskiej opieki. W związku z tym następna stacja powstała w Nisku. Jej oficjalnego otwarcia dokonał 3 maja 1995 roku w obecności ks. Mariana Kondysara, ks. Mariana Balickiego - proboszcza Parafii p. w. Św. Józefa w Nisku i przedstawicieli samorządu terytorialnego o. Hubert Matusiewicz. W tym samym roku została otwarta jeszcze jedna Stacja. Jej poświęcenia dokonał 10 września w Janowie Lubelskim Prymas Polski Kardynał Józef Glemp. Stacja, podobnie jak dwie poprzednie, otrzymał dwa samochody, które pozwalają pracującym tam pielęgniarkom na dojazd do podopiecznych. Przy każdej z działających Stacji otwarto również wypożyczalnię sprzętu rehabilitacyjnego. Służy ona zarówno podopiecznym Stacji Caritas, jak też mieszkańcom gminy, na terenie których znajduje się dana placówka.
W tym miejscu należy podkreślić, że otwierane Stacje początkowo napotykały na wiele trudności w realizowaniu swoich statutowych działań, tj., m.in.: zapewnienia pacjentom i ich rodzinom całościowej opieki medycznej; skracanie czasu pobytu pacjenta w szpitalu do koniecznego minimum, poprzez zapewnienie mu opieki pielęgniarskiej w domu; kształtowania w rodzinie prawidłowych postaw, służących zachowaniu zdrowia. Powodem tego stanu rzeczy było często niezrozumienie nowatorskich form pomocy charytatywnej oraz nieuzasadnione podejrzenia decydentów o próby wyeliminowania dotychczas działających instytucji opieki medycznej i służby zdrowia. Mimo tych trudności powstały jeszcze dwie Stacje Opieki Caritas. Pierwszą z nich poświęcił 26 kwietnia 1998 roku na zakończenie Tygodnia Promocji Caritas w Tarnobrzegu bp Wacław Świerzawski. Drugą, tego samego roku otwarto w Modliborzycach z udziałem ks. Wojciech Łazewskiego, o. Huberta Matusiewicza Dyrektorów Caritas Polska, przedstawicieli diecezjalnej Caritas, lokalnego kościoła i władz gminnych.
Obecnie, po przeprowadzonej w Polsce reformie służby zdrowia, Stacje Caritas działają jako centra Pielęgniarstwa Środowiskowo - Rodzinnego. Zostały doposażone w profesjonalny sprzęt medyczny i mają podpisane na świadczenia pielęgniarskie kontrakty z Kasami Chorych. Ponadto przy centrach Pielęgniarstwa w Tarnobrzegu, Nisku i Sandomierzu prowadzona jest rehabilitacja zabiegowa, jak również rehabilitacja środowiskowa.
Od samego początku istnienia diecezjalnej Caritas, dla kolejnych jej dyrektorów, pracowników i wolontariuszy, ważnym wyzwaniem była opieka nad dziećmi, szczególnie z rodzin rozbitych i patologicznych. Organizowano dożywianie dzieci w szkołach (w roku szkolnym 2001/02 tą forma pomocy objęto ponad 2 tysiące dzieci), w imieniu uczniów regulowano płatności w internatach, poszukiwano funduszy na stypendia socjalne dla studentów, przygotowywano paczki świąteczne.
Aby zapewnić dzieciom możliwości bezpłatnego wyjazdu na kolonie letnie czy zimowe Caritas zabiegała o własne ośrodki kolonijne. Dzisiaj jest ich cztery: w Nasicznem, Uhercach Mineralnych (korzysta Oaza Rodzin), Mszanie Dolnej i w Bojanowie. To właśnie w nich podopieczni Caritas spędzają swoje wakacje, znajdują nowych przyjaciół, zapominają o rodzinnych problemach. Mają też możliwość wyjazdu na autokarowe wycieczki i poznawanie swego rodzinnego kraju.
Istotną formą działalności jest dla Caritas Diecezji Sandomierskiej włączenie się w akcje prowadzone przez Caritas Polska: Wigilijne Dzieło Pomocy Dzieciom, Jałmużnę Wielkopostną, doraźne zbiórki dla poszkodowanych przez kataklizm w kraju i za granicą. Trzeba podkreślić, iż z ofiarną pomocą w prowadzeniu tych Dzieł przez diecezjalną Caritas, przychodzą Parafialne Zespoły Caritas. Osoby w nich zrzeszone mobilizują niejednokrotnie swoich kapłanów do większego zaangażowania i włączenia się w Dzieła Miłosierdzia. Również dzięki życzliwości księży proboszczów i pomocy Parafialnych Zespołów Caritas organizowane są w różnych miejscach diecezjalne obchody Światowych Dni Chorego. Z tej racji przez Caritas Diecezji Sandomierskiej wydawane są okolicznościowe kartki przekazywane przez księży proboszczów, Parafialne Zespoły Caritas i wolontariuszy ludziom dotkniętych cierpieniem.
Kolejnym ważnym osiągnięciem diecezjalnej Caritas było powstanie przy ul. Opatowskiej 10 w Sandomierzu w 1999 roku Ośrodka Rehabilitacyjno - Edukacyjnego "Radość Życia".
Jego otwarcie było konsekwencja prowadzonych od 1994 roku przy Kościele Świętego Ducha w Sandomierzu przez ks. Mariana Kondysara, ks. Jerzego Dąbka, ks. Zygmunta Wandasa, ks. Bogusława Pituchę i licznych wolontariuszy spotkań z dziećmi specjalnej troski. W 2001 roku Ośrodek został tymczasowo przeniesiony na ulicę Trześniowską 9, gdzie w jego ramach funkcjonuje Zespół Szkół Specjalnych - Przedszkole Specjalne, Szkoła Podstawowa Specjalna, Gimnazjum Specjalne. Pieczę nad dziećmi sprawuje zatrudnione w Ośrodku wykwalifikowane grono nauczycieli i wychowawców. W pracę z dziećmi włączają się również wolontariusze. Ponadto Ośrodek zapewnia dowóz dzieci do szkoły oraz dobrze wyposażone zaplecze dydaktyczne.
Caritas Diecezji Sandomierskiej prowadzi również w Sandomierzu na ulicy Trześniowskiej Schronisko dla Bezdomnych Mężczyzn oraz Ośrodek Interwencji Kryzysowej łącznie 45 miejsc. Placówkę otwarto w 2001 roku na bazie istniejącej od 1999 roku tymczasowej noclegowni dla Bezdomnych Mężczyzn. Ważną rolę w codziennym życiu mieszkańców Schroniska pełni wewnętrzne zdyscyplinowanie i przestrzeganie regulaminu, w którym czytamy m.in.: " Mieszkaniec traci prawo do pobytu w schronisku i zostaje z niego usunięty, gdy świadomie i wbrew napomnieniom opiekunów łamie przepisy regulaminu, a w szczególności: spożywa alkohol lub spożywa środki odurzające na terenie Schroniska, powraca do Schroniska w stanie nietrzeźwym lubw stanie odurzenia narkotykowego".
Szczególnym wyzwaniem dla Caritas Diecezji Sandomierskiej są trudne do przewidzenia następstwa kataklizmów lub klęsk, które również zagrażają mieszkańcom i terenom Diecezji Sandomierskiej. W krótkiej, bo dopiero dziesięcioletniej historii, Caritas spieszyła z pomocą osobom dotkniętych powodzią z lipca 1997 roku i przełomu lipca - sierpnia 2001 roku. Udzielała wsparcia osobom dotkniętym przez lokalne podtopienia (praktycznie każdego roku), klęskę suszy, trąbę powietrzna, która dotknęła część diecezji w 2001 roku. W każdym przypadku z ofiarna pomocą osobom poszkodowanym śpieszą pracownicy diecezjalnej Caritas, wolontariusze i ludzie dobrej woli. Najczęściej udzielana pomoc podzielona jest na dwa etapy. Etap pierwszy, zwany pomocą doraźną, realizowany jest najczęściej przy współpracy Caritas Polska, Caritas innych diecezji, organizacjami i samorządami lokalnymi. Wspomniana pomoc polega na zapewnianiu przez Caritas osobom potrzebującym artykułów niezbędnych do życia. Rozdawane są one w Punkcie Pomocy Doraźnej w Sandomierzu na ul. Opatowskiej 10 (korzystają z niego również osoby biedne) lub dowożone bezpośrednio na miejsce dotknięte kataklizmem.
Etap drugi, tzw. Pomoc długofalowa, realizowany w oparciu o zabezpieczone, pochodzące od darczyńców środki i opracowane wcześniej programy pomocy obejmujące wszystkie grupy wiekowe. Zawsze jednak trzeba pamiętać, że Caritas nie może pomóc wszystkim. Stara się pomagać najbiedniejszym.Etap drugi, tzw. Pomoc długofalowa, realizowany w oparciu o zabezpieczone, pochodzące od darczyńców środki i opracowane wcześniej programy pomocy obejmujące wszystkie grupy wiekowe. Zawsze jednak trzeba pamiętać, że Caritas nie może pomóc wszystkim. Stara się pomagać najbiedniejszym.